Tairo. In het gastenboekje van de page stond een bericht van iemand die had erg veel problemen met de hond. De hond was erg onzeker van aard en ze had er al alles aan gedaan maar de onzekerheid was en bleef een probleem. Ze had hen via stichting AAI en hij was als pup gevonden …Zij dacht dat Tairo mij wel wilde vertellen wat er mis was. Nu had ik op die manier nog niet gewerkt, meestal voelde ik klachten en liet ik de dieren beelden zien en gaven zij mij beelden terug, maar meerendeel was het toch met gevoel. Ik vroeg aan haar een foto van Tairo en die had ik een paar dagen later bij de post. Ik maakte me leeg en concentreerde me op de hond. Ik legde mijn hand op de foto en wat er toen gebeurde was heel bijzonder. Het was net of ik door de ogen van de hond zijn leven mocht zien. Ik zag een hele jonge pup van 3 a 4 weken ongeveer die haar moeder kwijt was. Ze was aan het zwerven en kwam steeds bij een slager om wat eten maar werd iedere keer weggestuurd. Ze was op zichzelf aangewezen, zag het niet meer zitten en werd toen opgevangen. Daar was de situatie ook niet optimaal maar iets beter. Ze was onzeker, bang en achterdochtig ...het gekke was dat ik steeds 'ZE' kreeg. Hij voelde aan als een teef. De hond had geen inprentings fase gehad, geen vertrouwen in het leven en niet eens in zichzelf. De chakra’s stoorden elkaar, hij was niet geaard en de buik gaf problemen en geestelijk had hij behoorlijk wat littekens. Ik heb gelijk Petra gebeld. Dit was zo’n bijzondere ervaring, het was net of ik een film had gezien. Petra was stil, ja klopt zei ze, hij is gevonden toen die 4 a 4,5 week was. Is in het asiel gekomen in Spanje dus dan weet je het wel. Hij was erg blij met zijn baas nu, alleen voelde hij de onzekerheid van die baas, die zoveel geprobeerd had doormiddel van cursussen etc. Maar Tairo werd niet zekerder. Het was een vicieuze cirkel. Wat de hond duidelijk aangaf was dat hij met rust gelaten wilde worden, wilde zijn wie die was en ook zo geaccepteerd zou worden. Ik zei, laat hem wie die is en prijs hem alleen maar bij alles wat ie goed doet. Ik adviseerde haar 'rescue' (Bachbloesem) om wat rust te krijgen van binnen en de punten van de oren en staart masseren een aantal keren per dag. Ik ben thuis de foto gaan behandelen , de chakra’s in balans te krijgen en goed draaiende te houden.. Na een 2 weken kreeg ik een mail, dat hij veranderde, hij was een paar dagen in het pension geweest waar het opviel bij het personeel dat ie daar rond liep als een macho type. De familie was het ook opgevallen dat hij anders was, rustiger, zelfverzekerder etc. Toch wilde Petra dat ik eens langs kwam. Dat heb ik gedaan en het was een gave hond. Ik werd begroet alsof ie me al jaren kende en zocht me steeds op. Ik heb daar zijn chakra’s nog gedaan en bij de zonnevlecht zat nog een storing, als ik daar kwam ging die huilen en liep weg. Toch kwam hij steeds terug en keek me dan aan van; ik vind het eng, maar het is wel goed. Uiteindelijk, had ik ze allemaal gehad en sloot zijn aura weer. We zijn nog wezen wandelen en Petra vond het zo gaaf wat er allemaal gebeurd was. Al met al was dit mijn eerste ervaring waarin een hond zo duidelijk aangaf wat er was en wat er mis was en hoe hij het graag wilde hebben. Het is een gaaf beest die een bijzonder goed tehuis heeft gekregen en hier zijn littekens kan helen in de loop der jaren. Een hele slechte start gehad en een goed vervolg. Bedankt Tairo dat je me dit hebt laten zien....