Toen ik contact maakte voelde ik een hele gekwetste hond, die erg eigenwijs was. Hij wilde graag de hele dag bij het vrouwtje zijn.
Is met eten gauw klaar en bang dat het weggehaald wordt. Is soms sjagerijnig en heeft wel een wil die hij niet altijd laat zien.
Wil graag dingen overhoop halen en is dan ondeugend. Op dat moment liet hij me een plantenbak zien waar hij de aarde uithaalde. Zelf had hij er erge schik in. Ook de prullenbak moest er aan geloven en daar werd een slotje op gezet. “Voor een snoepje doe ik alles” zei die.
Hij heeft het erg naar zijn zin bij jullie. Daarbij kreeg ik een opgewonden gevoel. Nou dat is een teken dat hij het echt naar zijn zin heeft. Hij gaf zelf aan dat hij kon schrikken van harde geluiden, dit komt van vroeger. Zijn vrouwtje had dit nooit gemerkt.
Af en toe gaf hij aan dat hij last heeft van een spier die vanaf zijn borst richting schouder loopt. Dit klopte, dat spiertje ging altijd trillen als hij opgewonden was. Hij liet me een streep zon zien waar hij altijd in wilde liggen. Hij was gek op de zon. Verder was hij niet zo spraakzaam.

Maanden daarna kreeg ik weer een mailtje.
Of ik alstublieft nog een keer contact wilde maken.
Helaas had ze de beslissing moeten nemen hem in te laten slapen omdat het niet meer verantwoord was om deze hond op aarde te laten blijven. Zijn vrouwtje was er kapot van, alleen al om te moeten beslissen over leven en dood. Ze wilde zo graag weten hoe het nu met hem was. Dus maakte ik wederom contact. Het is altijd wel zo dat de hond het zelf ook moet willen. Maar Li wilde wel, die wilde nog wel iets zeggen.

Allereerst begon hij, dat hij wilde bedanken. Hij is blij waar hij nu is. Hij voelde zich vaak onbegrepen en begreep zichzelf ook niet zo. Zijn start was niet goed geweest en die angst is omgezet in agressie. Hij kon dat zelf niet in de hand houden.
Hij heeft veel geleerd de afgelopen tijd. Dat er dus mensen zijn die onvoorwaardelijk voor hem kozen. Dat heeft zijn overgaan vergemakkelijkt. Hij is je dankbaar.

Vaak, om zeker te weten dat het de juiste hond is waarmee ik contact mag hebben, laten ze wat dingen zien zoals speeltjes of eigenaardigheden, zodat de baas weet dat het echt haar hond is die dit doorgeeft.
Zo ook Li. Hij laat me een soort lap zien waar hij graag op lag maar ook mee speelde. Het is goed nu, zei hij weer. Hij zei ook dat hij bij zijn vrouwtje terug kwam over een tijdje. Alleen tijd is erg moeilijk boven. Het zou gewoon op haar pad komen en ze hoeft er geen moeite voor te doen.
Hij komt af en toe nog kijken bij je en vindt het erg dat je je zo voelt, zo schuldig. Je kon niet anders en het moest zo. Nogmaals moest ik zeggen dat hij haar dankbaar was. Hij liet me een middelgroot zwart hondje zien, deze was bij hem. Hier is hij rustig en heeft geen pijn en agressie. Het is echt goed hier.

Hij laat me een soort geluidje horen en hij zegt dat het vrouwtje dat geluidje wel kent. Als ik het moet omschrijven lijkt het op zachtjes huilen zoals een wolf kan doen. Dat is zijn groet en soms zal je opeens een piepje horen in je oor dan weet je dat hij bij je is. Ik heb dit gestuurd en kreeg het volgende antwoord terug.

De zwarte hond kon zij plaatsen. Die was ook pas over gegaan. En het geluidje was als hij zich uitrekte dan maakte hij een geluid zoals zij het beschreef
Aaaaaiiiiiiiiieeeeeeegggggggghhhhhh.
Toen ik de mail las hoorde ik weer dat geluidje. Dat was dus wat hij bedoelde. Het is soms moeilijk om de beelden en de dingen die ik hoor om te zetten in woorden. De lap klopte ook, hij lag op een kussen met een lap waar hij zich soms helemaal inwentelde. Het gaf haar een fijn gevoel dat hij er soms nog was, al was het dan wel niet met het lichaam.

Op een ochtend liep zij in het bos en zag een witte flits en dacht gelijk Dat is Li. Het mooie is dat als we openstaan voor dit soort dingen, we ook veel meer waar kunnen nemen.
Het kiezen om een dier in te laten slapen blijft heel moeilijk. Maar in sommige gevallen heb je echt geen keus en als ik naar het verhaal van Li kijk is het de juiste keuze geweest. Hij heeft mooie dingen mee mogen maken in zijn laatste levensfase en dat is wat hij ook nodig had om verder te kunnen. Hij heeft geboft met zo’n baasje.