|
Kimba
Ik kreeg een mail van Petra die zich inzet voor retrievers.
Ongeveer een halfjaar geleden is Kimba vanuit een asiel in België naar een gezin in Duitsland gegaan.
Ze is een zeer angstige hond met een duidelijk slecht verleden.
Hoewel ze zich bij de familie goed op haar gemak voelt is er tijdens een wandeling iets gebeurd waardoor ze de benen nam. Wat ze ook deden ze kwam niet meer terug.
Dit was op 11 februari en de pech was dat ik twee dagen weg was en geen mail had gelezen.
Dus bij tuiskomst vond ik deze mail.
Ik heb contact gemaakt met boven en gevraagd of ze me wilde helpen met Kimba.
Gelukkig wilde Kimba wel contact omdat ze graag naar huis wilde.
Ze was al 2 dagen aan het zoeken.
Ze liet me een boomrijke omgeving zien en toen haar baasje haar riep dacht ze dat ze aan een boom gebonden zou worden.
Zo is ze namelijk achter gelaten en in het asiel beland.
Zo zie je maar weer dat ook al hebben ze het nog zo goed bij hun nieuwe baasje dat dit soort dingen moeilijk slijten.
Ze liet me haar weg zien hoe ze gelopen was , dit was al bijzonder meestal geven ze gebouwen of stukken omgeving door maar zo precies als dit , nee dat had ik nog niet eerder ervaren.
Ze liet me en soort huizen zien waar zij nu woonde maar ze wist zelf niet precies waar.
Het gekke was dat het net leek of ik boven de wijk zweefde.
En zag een blok huizen en boven een van die huizen hing ik, van daaruit liet ze zien dat er 3 straten verderop een groot weiland was met hoog gras.
Daar zat ze en als het ging schemeren dan ging ze weer zoeken, maar ze was wel zo slim om wel steeds terug te gaan naar dat weiland.
Ik heb dit terug gemaild naar Petra en tegen Kimba gezegd dat ze daar moest blijven.
Het is altijd de vraag of ze dat dan doen en of het overkomt.
Nog geen paar uur later kreeg ik een mail, Kimba was terecht. Het baasje was gelijk gaan kijken want herkende de beschrijving precies en daar zat ze inderdaad.
Dit vond ik wel een mooie en bijzondere ervaring.
Helaas gaat het niet altijd zo met dieren die weggelopen zijn.
Soms krijg ik mailtjes van mensen waarvan hun dier weg is en zij denken dat ik het wel even kan vertellen waar ze zitten.
Dat werkt jammer genoeg het niet zo.
Het heeft altijd te maken met een aantal factoren zoals:
- wil het dier contact?
- kan het dier mij dan goed vertellen waar hij zit?
- hoelang is het dier al weg? Want dan heeft hij zoveel indrukken opgedaan van de omgeving dat ze vaak niet meer weten wat ze me moeten laten zien.Want dat is net als bij kinderen het ene kind is duidelijk in zijn verhaal en bij het andere kan je er soms geen touw aan vastknopen. Zo werkt het ook bij dieren.
Gelukkig was Kimba een slimmerik en heeft het niet lang geduurd voor zij weer warm en gelukkig in haar mandje kon liggen.
En nu maar hopen dat deze ervaring haar bij blijft, dus als ze geroepen wordt in het bos ze gewoon weer mee naar huis mag waar ze hopelijk nog vele jaren gelukkig en geborgen mag leven.
|