Op een morgen ik moest vroeg werken en ging om 6.30 uur de deur uit. Guusje glipte mee Nu kwam hij wel vaker buiten maar iets in me zei dat hij binnen moest blijven. Ik heb geprobeerd hem te pakken en te roepen maar Guus dacht bekijk het maar. Dus ik ging na een vertraging van 20 minuten op weg naar mijn werk waar ik dus te laat aan kwam.

Om 9.00 uur ging daar de telefoon. Er moest iets zijn want ze belden nooit op mijn werk en een mobile had ik toen nog niet. Mijn dochter helemaal overstuur. Ze ging naar paardrijden en zag de dierenambulance staan iets verder in de straat. Ze ging even kijken en zag nog net dat onze Guus in een zak werd gedaan. Ze rende naar huis en mijn man heeft Guus teruggehaald. Hij was doodgereden en de automobilist had hem gewoon laten liggen midden op straat. Een buurman had hem op de stoep gelegd en ondanks zijn bandje met naam en gegevens was hij dus zo verdwenen als mijn dochter het niet gezien had.

Had ik nog maar langer geprobeerd hem te pakken, ik had zo’n schuldgevoel. Guus zag er mooi uit alleen over zijn achterkant een bandenspoor en wat olie. Maar hij was helemaal heel.
Ik was er kapot van zo’n lief dier in een rustige straat waar af en toe een auto voorbij kwam. Hij was pas anderhalf jaar. Inmiddels had ons kattenvolk zich uitgebreid tot zes stuks dus na al dit verdriet zei ik “Nu begin ik er echt niet meer aan”.

Maanden erna; mijn zoon liep een krantenwijk en kwam thuis met het volgende. “Mam zo lief een zwart katje” ik zei gelijk “ NEE”. Maar echt hij is zo leuk en lief en doet me aan iemand denken. “Tuurlijk “, zeiden mijn man en ik in koor.
Twee maanden later was ik op yoga en aan het einde van de les gingen we ontspannen. Muziekje op en ogen dicht, op dat moment zag ik mijn foto album van de dieren opengaan. En bleef open op een bladzijde waar Guus opstond. Op hetzelfde moment voelde ik een kattentong likken en dacht - Guus !!!! Ik deed mijn ogen open en er was niks, dus ik dacht ik heb het gedroomd.

De volgende dag ging de telefoon en was het mijn Yoga lerares ze zei , “ ďk moet je iets raars vertellen.Gisteren aan het einde van de les zat ik te kijken naar jullie en zag ik bij jou een kat”. Ik zei , “ja een witte met zwart”, “Nee een hele zwarte “, nou ik snapte er niks meer van.
Een week later kwam mijn zoon weer na zijn krantenwijk thuis en begon weer over die zwarte kat. Opeens viel het kwartje, zelfs mijn man was nieuwsgierig.Wij er naar toe en die mensen hadden 2 nestjes van 8 weken oud en de bewuste zwarte kat maar die was al vier maanden. Die man zei nog: neem leuk een kleintje mevrouw. En mijn man, die het eigenlijk wel genoeg vond al die katten, hoorde ik tot mijn stomme verbazing zeggen ,”nee we nemen deze”. Wij naar huis en na enkele dagen dacht ik: je lijkt Guus wel in alles, hij at ook alles, chips koekjes en hij lag zelfs hetzelfde.
Ik dacht eerst dit kan toch niet, maar wat heel bijzonder was dat als je aait bij de zwart kat (Timmy genaamd) en je komt op de plek waar Guusje het bandenspoor had op zijn lijfje, dan wordt Timmy dus boos en je mag daar absoluut niet aankomen. We hebben het laten onderzoeken bij de dierenarts maar er was niks mis .Hij zei wel dat deze net zo gespierd was als die witte met zwart die we hadden. Toen was het voor mij wel duidelijk.Of je er in gelooft of niet dit waren voor mij teveel overeenkomsten.

Timmy daarin tegen is een echte straatdweil en is als de dood voor auto’s. Ook komt hij nooit in het stuk van de straat waar Guus is aangereden. Toch zien we Timmy als Timmy en niet als Guus want dat zou niet eerlijk zijn. Al met al is het voor mij nog steeds een wonder, een raadsel een mooie ervaring. Ooit zullen we antwoord krijgen op dit soort dingen en dan hoop ik dat ik het allemaal begrijp. Timmy we hopen dat je nog lang bij ons mag blijven, en Guus we zullen je nooit vergeten. Je was een wereld kat, rust zacht lieverd.