Dazzle was een intens lieve hond een echt maatje, ik voelde gelijk zijn nieren en rug. Hij had veel te vertellen.
Dazzle liet gelijk een beeld zien dat hij met Paul aan het ballen was. Hij sprong dan met 4 poten de lucht in om de bal te pakken en Paul vond dat geweldig zei hij. Hij liet me een groot groen veld zien, het leek wel aangelegd, hij zei dat ze daar vaak naar toe gingen en dat als het warm was er een kleed mee ging en jullie daar zaten, lekker met eten en water. Dit vond Dazzle een hele fijne tijd.

Hij vertelde ook dat Paul een zware tijd had meegemaakt en dat Dazzle toen zijn steun en toeverlaat was geweest.
Opeens liet hij me een beeld zien van een man van ongeveer 55 jaar. Nu is schatten van leeftijden niet mijn beste kant. Maar ik kreeg een duidelijk beeld; een man met wat grijzende slapen en iets van een stoppelbaardje (zo een of je je 2 dagen niet geschoren had). Ik hoorde ook nog een klank zoiets van Johan, Hans of Jo. Dazzle was erg overtuigd en zei dat Paul deze man goed kende. Deze man was ook over en was nu bij Dazzle.
Dazzle zei: “ik heb geen pijn meer en het is goed waar ik nu ben”. Waar hij wel erg mee zat was het verdriet van Paul. Hij wilde dan ook echt dat ik zei dat Dazzle verder leefde alleen zonder lichaam.
Ook moest ik zeggen dat Paul rustig een andere hond mocht nemen, omdat Paul daaraan had gedacht maar het nog te vroeg vond. Maar Dazzle vond dat Paul niet zonder hond kon. Hij waarschuwde hem wel dat hij niet moest vergelijken omdat de band die Dazzle met Paul had heel bijzonder was.Wat de buitenwereld zou zeggen over een nieuwe hond moest Paul zich niks van aantrekken, ik weet beter zei hij.

Dazzle wilde veel vertellen en liet mij achter elkaar beelden zien.
Nu opeens lag hij op een tafel bij de dierenarts. Het was donker en ik was heel ziek. Je hebt de hele nacht met mij opgezeten en ik vond dit een heel mooi moment.
Hij liet weten dat hij vaak komt kijken bij Paul en dat moet je gevoeld hebben alleen denk jij dat je het je inbeeld omdat je het graag wilt maar je verbeeldt het je niet. Het was op een avond in bed. Jij weet dat wel. En hup daar kwam het volgende beeld alweer Dazzle was niet te remmen.
Nu zag ik een klein zwart hondje, ik kreeg een opgewonden gevoel erbij. Dit hondje is ook over en nu bij mij. Jij weet welk hondje zei hij nog. Ik moet nu gaan een hele lieve groet en steek een kaarsje voor ons op. Zo snel als Dazzle gekomen was, zo snel was hij ook weer weg.

Het was een heel verhaal geworden en veel verschillende dingen, beetje chaotisch, maar goed ik mail alles wat ik hoor of zie en stuurde de mail dus weg. De mail die ik terug kreeg begon zo:
“Tijdens het lezen van het verslag kreeg ik het erg moeilijk…..natte ogen waren het resultaat omdat bijna alles klopt !!!!!” Paul schreef, omdat Dazzle er steeds tussen kwam was dat erg herkenbaar, op die manier kon hij zijn zin afdwingen. Als hij bv naar buiten wilde, bleef hij net zolang voor je staan tot je uiteindelijk naar buiten ging.
Volgens Paul was het de liefste hond die er ooit is geweest. De laatste tijd dronk hij heel veel en moest daardoor veel plassen. Hij had ook last van zijn rug en het lopen ging moeizaam en verkrampt (uiteindelijk is zijn hart ermee gestopt)
Het ballen klopte inderdaad en een week voor zijn overlijden heeft hij nog gebald in de tuin. Je zag aan zijn ogen dat hij het nog steeds leuk vond maar het lichamelijk niet meer aan kon. Hij probeerde nog wel te springen maar het lukte echt niet meer.
Het afgelopen jaar zijn we elk weekend gaan kamperen….we stonden op grasvelden.
Ook de steun die ik kreeg van Dazzle, dat was tijdens mijn huwelijk, daar in is het nodige gebeurd en ik was altijd blij dat Dazzle er was.
De man die Dazzle had laten zien daar had Paul wat twijfels bij en schreef…..het kon een oom zijn waar ik als klein jongetje vaak logeerde, de tweede doopnaam van die oom was Johannes maar voor zover ik weet nooit iets van een baardje gehad. Deze oom had wel een klein zwart hondje …maar omdat dat al uit een ver verleden stamt vraag ik me af of dit bedoeld wordt.
Het stuk over een nieuwe hond en het vergelijken klopte helemaal. Paul schreef: “ik heb het precies zo besproken met een aantal mensen.”
Bij de dierenarts was hij de laatste week een paar keer geweest en werd er een echo gemaakt Dit was in een donkere kamer.De laatste nacht heb ik inderdaad met hem opgezeten vanaf 0.00 uur.
En dat Dazzle is geweest nadat hij over was klopte ik wist het zeker. Ik voelde iets langs mijn gezicht in bed en dacht gelijk Dazzle !!! Maar gelijk weer dat nuchtere van ja ik wil dit graag dus verbeeldt het me . Precies zoals het beschreven staat heb ik het ervaren.!!!!! IK HAD DIT ECHTER NOG AAN NIEMAND VERTELD OMDAT IK DACHT DAT IK HET ME VERBEELDE !!!!…NU WEET IK BETER.
Bij het zwarte hondje heb ik mijn twijfels. Op vakantie heb ik een hondje ontmoet die met ons meeliep dat was vorig jaar in Cuba, dit hondje was niet bang zoals de meeste daar wel zijn. Dit hondje staat op 3 foto’s maar of dat dit hondje is weet ik niet. Een kaars staat elke dag bij de foto van Dazzle en hier eindigde de mail.

Paul vroeg nog wel of het opgewonden gevoel bij Dazzle hoorde of bij het zwarte hondje. Ik vond het allemaal heel mooi en zeker omdat Paul wat meer rust had gekregen. Bij het lezen van de mail van Paul kwam Dazzle gelijk weer bij mij. Ik moest toch zeggen dat het zwarte hondje bij die oom hoorde en dat het echt die oom was. Paul zou wat navraag doen en ik kreeg de volgende mail:
Die oom had inderdaad af en toe een stoppelbaardje en het hondjes was erg druk. Dus de puzzel was rond.
Paul wilde wel graag weten of Dazzle nog terug kwam bij hem in een andere hoedanigheid. Hij had het verhaal van Raices gelezen op de site.
Ik kan daar geen antwoord op geven, soms geven honden het zelf aan en Dazzle heeft dat niet gedaan. Ze hebben dat zelf niet in de hand. Het gaat om leerprocessen zowel voor ons als voor het dier. Vaak als iets op je pad komt heel onverwacht krijg je vaak een gevoel of een antwoord van Hé…..!!!!! Ik persoonlijk vond dit een hele mooie ervaring omdat Dazzle maar vol bleef houden om contact te krijgen met zijn baas te krijgen. En absoluut niet wilde wachten tot ik er tijd voor had. Ook daarna inbrak om de laatste puzzel stukje neer te leggen.
Dazzle je bent een bijzondere hond met een mooi leven achter de rug.
Rust zacht lieve Dazzle.