Uschie

Ik kreeg een verzoek van Addy, zij had een buitenlandse hond.
Nu heeft ze er wel meerdere, maar deze had ze nog niet zolang en was nog jong, 6 maanden. Ushie was erg bang voor auto’s en als ze in Uschie’s ogen keek zag ze zoveel, maar niet wat. En vroeg ze of ik eens wilde vragen wat er zich had afgespeeld in het leventje van de hond.

Ik maakt contact en de hond voelde lief en zacht aan, een erg gevoelige hond.
Al vroeg waren ze de moeder kwijt en zijn gaan zwerven.
Zij had weinig vertrouwen omdat zij als pup rondzwierf met broertjes en zusjes. Bij de ene kregen ze eten en een aai over hun bol en bij de andere werden ze weggeschopt of er werd wat gegooid naar hun. Dus snappen deed zij het allemaal niet.
Het zal een tijdje duren voor het vertrouwen terug is maar het komt wel terug. Tijdens het zwerven is een broertje of zusje doodgereden door een auto en daar hebben ze een hele tijd bij gezeten. Dat was dus de reden dat zij bang was van auto’s.

Zij liet me een deken zien met kleurtjes of vakjes, daar ligt zij graag op. En toen gebeurde er iets vreemds omdat ik daar ook niet op berekend was. Zij liet me een hond zien en zei "ik ben al eerder bij haar geweest". Ik zag er toen zo uit. Ik kreeg een beeld van een hond te zien met langer haar, zwart/grijs stugger haar dan wat zij nu heeft. Daar had Addy een hele sterke verbinding. Zij zei soms vind ik het wat druk thuis en heeft het gevoel dat ze wat op de achtergrond raakt.
Dat is ook een stuk van zijn karma wat de hond kan leren in dit leven. Daaruit trok ik de conclusie dat die zwarte hond heel veel aandacht vroeg en opdringerig was geweest. Ik vond het een bijzonder verhaal en mailde het toch maar.

Ik kreeg als antwoord dat het klopt zij had een hond gehad Bonkie genaamd zoals de beschrijving was. Die had zij helaas in moeten laten slapen omdat die heel erg ziek was.
De laatste weken van Bonkies leventje is ze heel veel met hem bezig geweest omdat ze veel verzorging nodig had. Ze vertelde ook dat Bonkie, waar zij een lijntje mee had, en toen hij overging er ook een stukje van haar mee ging.
Zoveel verdriet. Maanden daarna kwam Uschie mee met een transport en was het liefde op het eerste gezicht. Ze had tegen haar vrouw gezegd het is net of ik weer compleet ben, maar het niet echt kunnen plaatsen op dat moment.
Ze vond wel dat Uschie veel van Bonkie weg had in bepaald gedrag, maar had er niet over nagedacht dat zij het misschien wel was in een andere gedaante.

Toen stuurde ze me een foto mee van Bonkie, ik kon mijn ogen niet geloven zo had Uschie het me precies laten zien.
Ze vroeg of ik de foto van Bonkie ook wilde doen. Tuurlijk wilde ik dat omdat ik dit zo mooi en bijzonder vond en was benieuwd wat zij mij te vertellen had. Bonkie begon gelijk te vertellen in de ik-vorm.
Ik wil je bedanken dat je twee keer mijn leven hebt gered.
Ik weet dat je je schuldig voelde maar we wisten allebei dat het wel goed was zo het afscheid.
Zij liet me een bal zien en een bank, de bal rolde onder de bank en Bonkie stond dan met haar kont omhoog voorpoten plat op de grond om onder de bank te komen. Jij moest daar erg om lachen altijd.
Zij liet me een balkon of een platje (tuin) zien met een streepje zon en in dat streepje zon stond een stoel. Jij zat daar dan in en ik zat naast je, dat vond ik mooie momenten.
Ik maak me wel zorgen om je, je hebt het druk nu en het is een chaos in je hoofd. Je moet wat ontspanning nemen.
Zij zegt ook dat we veel gelachen hebben samen. Het was erg mooi voor mij om bij jou te zijn. Bedankt daarvoor.!!!

Nou ik dacht, ik zal dat toch niet allemaal verzinnen. Zo bijzonder dit. Maar ja wie a zegt moet b zeggen dus het hele verhaal gemaild met kippenvel, dat mag je wel weten. Toen ik het antwoord kreeg van Addy heb ik eerst maar koffie genomen. Ik durfde niet te kijken. Het begon zo.

Lieve Marly.
Ook ik kreeg kippevel na het lezen van je mailtje.
Bonkie was mijn soulmate en ik heb altijd gezegd dat ze humor had, het klopt dat we vreselijk veel met elkaar gelachen hebben, vanaf dat ze pup was had ze al dingetjes die ik nog nooit bij een andere hond gezien heb. Ze had inderdaad een stoeltje op het balkon, daar zaten we samen. We voetbalden ook en dan schoot de bal wel eens onder de bank.
Bonkie was voor mij meer een mens dan een hond, ze heeft een groot deel van mijn leven met mij gedeeld. Ze begreep me.
Als ze je verteld dat ik twee keer haar leven heb gered klopt dat, als pup is ze heel lang heel ziek geweest, de dierenarts wilde haar laten inslapen omdat het zo lang duurde en de medische kosten extreem hoog werden, ik heb dat toen geweigerd, dan maar op medicijnen en duur voer, uiteindelijk herstelde ze toen toch ! Drie jaar geleden is ze ook heel ziek geweest, ook toen is ze erboven op gekomen, de dierenarts had hier toen ook heel veel twijfels over gezien haar leeftijd, ze was toen al 14.
Die chaos in mijn hoofd, ik ben net weer terug uit Istanbul, het SDHK asiel, heb daar hele erge dingen meegemaakt en heb dat voor mezelf nog niet op een rijtje kunnen zetten. De honden stierven bij bosjes door de hevige sneeuwstormen, puppies lagen in het asiel in de wc te sterven. Heb ze allemaal nog vast kunnen houden en warmte kunnen geven maar dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Zit midden in mijn verhuizing waardoor ik ook nog niet de tijd heb om mijn hoofd weer rustig te krijgen maar dat komt wel !

Dank je wel Marly !
liefs Addy

Ik was perplex wat is dit toch mooi om te mogen doen.
Ik ben er erg dankbaar voor om mens en dier op deze manier te mogen helpen. Ik heb gelijk een kaarsje aan gestoken om te bedanken naar boven. Want zonder onze lichtvrienden zoals ik ze noem kunnen wij dit mooie werk toch niet doen. Bedankt!!!