Een droomhond voor mij Ik kreeg een droom dat ik op het strand liep met achter mij een man in een lange blauwe cape (mijn gids bleek achteraf) en voor me een zwarte hond. We hadden zelf geen hond, maar vanaf dat moment wilde ik een hond, mijn man dus niet. Ik ging gewoon asiels af en op zoek, maar vond de hond uit mijn droom niet. Op een verjaardag kwam er een stel met 2 honden waarvan een ‘n zwarte Engelse Labrador , deze zijn slanker en kleiner, waarop mijn man zei: “zoiets vind ik dan wel leuk”. Gesprek aangegaan met die mensen over het ras en fokkers gepraat. Zij zouden wat adressen opzoeken. Die nacht kreeg ik een droom dat we een pup zouden hebben op het einde van de week. Manlief zei: “Daar hoor je nooit wat van en er zijn wachtlijsten”. De volgende dag belde ze op met 4 adressen van fokkers. Op mijn gevoel zocht ik er een adres uit. Die man had een nest maar ze waren allemaal al weg, op één na, dat was een twijfelgeval, een zwarte teef, precies wat wij dus wilden. Na een paar dagen weer die fokker gebeld en hij zei: “ Ja zij is over maar ik denk dat ik haar zelf hou”. Ik wist gewoon zeker dat zij voor ons bedoeld was. De dag erna werden we gebeld en toen vertelde de fokker dat ze toch voor ons was. Ik vroeg hoe oud ze waren en wanneer we haar konden halen hij zei morgen want ze zijn nu 9 weken. Onderweg kreeg ik een hele discussie met manlief over mijn gevoel en dromen, hij gelooft dus nergens in en ik zei: “Als we daarkomen en ze hebben er nog meer zal ik haar aanwijzen”, ik had gewoon al een band met haar. Daar aangekomen zei mijn man: “Mijn vrouw wil graag de pup aanwijzen zonder dat u zegt welke het is”. Er waren 5 zwarte en 4 blonde ...de deur ging open en ik zei meteen:”Dát is ze”. Nou, die man stomverbaasd want dat was ze ook. Toen ik haar oppakte voelde ik dat ze huidproblemen zou krijgen en ja hoor, elk jaar raak, dan is ze bijna kaal. Nu gaat het gelukkig goed met haar en na dit gebeuren is mijn man erover na gaan denken en inmiddels met alles wat er nog volgde bekeerd zoals dat heet. Toch vroeg ik me wel af waarom een hond. Nou dan kom je onder de andere dieren-eigenaren en van het een kwam het ander en als er dan een ziek of zielig hondje was, vertelden mijn kinderen vol trots dat ik net als Jomanda dieren hielp, waar ik overigens niet echt blij mee was. Maar waarschijnlijk was het nodig om op die manier het circuit in te komen om beesten te mogen helpen.